Dostlar Bulvarı

İlk değilsin sen kapıyı aralayıp giden, son olmama ihtimalin de yüksek.  Çok molalar verdim ben dostlar bulvarında…  Çok salındığım gibi aynı dostlarla  aynı bulvarda… Bazısı ayak üstü uğrar bir muhabbetlik nefes almak için;  bazısı uzun soluklu kalır içini dökene kadar, bazısı ise içimi bilene kadar dinler ,anlatır,dinler anlatır zamanın değirmeninde öğütülürken yıllar…

Gün olur bir dost bana müsaade der  ,yeni yerler yeni dostlar da gerek ruhuma; o demese de sen anlarsın. Ne de olsa adı dosttur bilirsin ruhunu kelimeler araya girmeden de okursun  lisanı halinden…

Başka bir gün bir diğeri yanında  yepyeni bir yüzle gelir ; sen görür görmez  koyarsın adını ayrılığın! Ve bir başka  gün aralık bulursun bir dost kapısını daha gidilmek üzere. Lakin üzmez beni  dost  gidişleri; dostaneyse hala bakışı. Bilirim ki  bu ayrılıklar dönülmek üzeredir dost bulvarına. Yine aynı yerde aynı ruhla ama daha yenilenmiş daha tecrübeli halde.  Dosttansa ayrılık isteği, çağırıyorsa onu yeni  hayatlar hay hay derim buyur git  yaşa ve gör .  Gönlüm mutmaindir çünkü  bunu dost istemiştir.

Gidişler habersiz olur bazen . Bir veda  bir not bırakmaz  ardında.  Kapıyı kapatmıştır bazen dönmeyeceğini sanarak!  Ben yine de aralarım o kapıyı ola ki dönmek isterse diye. Kolay mı dostlar bulvarında yaren bulmak. Bulmuşken de  kaybetmemek  gerek.  Ve hep umduğum gibi olmuştur; çoğu hiç beklemediğim bir anda  gıcırdatıverir o aralık ve eski kapıyı… Sormam nerdeydin  bunca zaman diye. Kaldığı yerden başlarım  özlediğim sohbete.

Bilirim ki senin de bu sessiz ve sebepsiz vedanın  ardında bir hüzünlü  bekleyiş  olacak . Bir dostu  özlemenin verdiği  burukluk. Ama yine bilirim ki aralık kapıdan gireceksin  bilmediğim bir vakitte. Şaşırmayacağım dönüşüne çünkü dostlar terk etmez, dostlar unutmaz,dostlar  dost muhabbetinin sıcaklığını arar .

Ben bilirim bunu !  Sen de öğrenip döndüğünde bekliyor olacağım dostlar bulvarında elimde senden kalan bir fincan  hatırlı kahve  ile…

Fikirperisi-

One thought on “Dostlar Bulvarı

  1. şahsım adına nerdeydin diye bende sormam kimseye, lakin özlediğim sohbete dönmem imkansız.. giden geri geldiğinde ya da gidip de geri geldiğimde bilirim aynı sohbeti aynı muhabbeti yapmam imkansız.. araya zaman ve mesafe girdi mi eski dostluklara ya da arkadaşlıklara dönmem mümkün değil.. zaman bulamayıp !! bir telefonla bile hal hatır sormayan/soramayan birine ne diye ikinci bir şans vereceksin ki? (ben de istemem böyle bir şansı, aramamışsam kaybetmeyi göze almışım demktir) dost olmak kolay değil, dost olmuşsak kopmak kolay değil.. kopmuşsak eğer dost olmamışız demek ki o zaman da kayıp değil..

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir