“Anlatmaya nereden başlasam” , deyip anlatamamak, mevzuya nasıl başlayacağına bir türlü karar verememek ya da başlangıcın ve sonun ne olduğunun önemi olmadığının farkına varmak adlı farklı bir tür (bence) çalışan yazar; tam olarak kafasının karışıklığını, hayatının sıkıcı, anlamsız boğuculuğunu yansıtmaya çalışan bir yazarı yazdırmayı, yazmış. Kitabın 120. sayfasında, “Bir doğal roman yazabilmek için gözlerinin sürekli görünür dünyanın üzerinde olması gerekir” deyip kitabında bu tespitini ispata gitmiş bir insan olarak etrafındaki ilgili ilgisiz – kafedeki kadınların kendi aralarındaki diyalogları, sinekler ve arıların hayatları, tuvaletin tarihçesi, kelimeler ve karşıladıkları nesneler, fiiller arasındaki ilişki vb – her mevzuyu ana fikir o konuymuşçasına irdeleyip, orada kesmiş gibi yapıp, aslında hayatın belki de kişisel hayatımızın birbirinden bağımsız ve bizi tüketen sıradanlıklarını ve doğallığını tüm organikliğiyle gözümüzün önüne bırakmış ve işte bu; nereye varmak istiyorsanız varın demiş ve hayata bakış felsefesini anlatmış. 🌸 Kitaplarla arası iyi olmayan ya da seviyeli bir ilişkisi olanlar için okunmaması gerekenler listesinde bir kitap. Çünkü ana fikir, giriş gelişme sonuç, kıssadan hisse gibi beklentilerden uzak bir roman. (peri 🧚♂️) Benden söylemesi